Naar het zuiden

Hoi Allemaal!


Inmiddels heb ik al weer veel nieuwe dingen gedaan, dus tijd voor een volgend verslag. De volgende dag, vrijdag 27 februari zijn we (Cani, de Franse jongen en ik) naar de ballestaseilanden gegaan. Met een bootje kan je langs deze eilanden varen, die ook wel bekend staan als de galapagoseilanden voor de armen. Wegens de voedsel en zuurstofrijke zee zijn hier wel duizenden volgens ) inclusief pinguins, ik heb denk ik nog nooit zo veel vogels bij elkaar gezien! Ook waren er veel zeeleeuwen met jongen, ook heel leuk om te zien. Daarna zijn we doorgegaan naar Ica, waar we zijn gaan zandboarden. Met een soort crosswagen reden we door de woestijn, het was net als een achtbaan (inclusief gillende meiden) maar dan midden in de woestijn. Het was een bijzondere eravaring om midden in woestijn te zijn. Na een welkome douche (we zaten onder het zand) ging ik alleen verder naar Arrequipa. Bij het busstation kwam ik Kim en Meno tegen, twee Nerderlanders die ook ´alleen´ rond reizen. We zijn samen naar een leuk hostel gegaan. Ik ben echt heel blij dat er zo veel andere backpackers zijn, de sfeer is goed en je ontmoet heel makkelijk nieuwe mensen, zodat ik eerder af en toe wel even rust wil dan dat ik me alleen voel.
Arequipa is een erg mooie koloniale stad, ik drie dagen ben gebleven. Daarna heb ik, met een groep van twaalf mensen, waaronder een groot deel van het hostel, en een gids ik een trekking in de Colca Canyon gemaakt. Deze Canyon is een van de dieptste ter wereld (twee keer zo diep als de Grand Canyon in de VS) en de natuur daar is prachtig! Het hoogtepunt van deze trekking was het zien van de Andes condor. Deze vogel heeft een spanwijdte tot wel 3,2 meter en zweeft door de lucht. Er waren wel 8 individuen en waren zo dicht bij, ik kan niet in woorden beschrijven hoe geweldig dat was! De rekking zelf was ook erg gaaf. De eerste dag zijn we vanuit een dorpje 1200 meter gedaald, tot de rivier zelf. Daar was onze overnachtingsplek, een oase van groen, midden in het ruige landschap van de canyon. Die avond was er nog een lichte aardbeving, dat was best wel spannend maar gelukkig waren er geen ernstige gevolgen. De volgende dag waren we al weer vroeg op, om voor de hitte van de zon de 1200 meter omhoog te kunnen klimmen. Het was een vrij pittige klim, het tempo van de gids was best hoog, met als gevolg dat de helft van de groep (inclusief ik) in 3,5 uur omhoog is gelopen en de andere helft op de rug van ezelfs omhoog is gegaan. Mijn hollandse benen hadden daar wel de nodige spierpijn van gekregen maar het was het absoluut allemaal waard! De volgende dag ben ik naar Puno gegaan, deze stad ligt aan het Titicacameer. Met zijn ligging op 3800 meter is dit meer het hoogst bevaarbare meer ter wereld. De hoogte heeft voor mij wat hoofd- en buikpijn veroorzaakt maar inmiddels gaat het al een stuk beter. Ik ben hier bij Zeze en zijn familie, een Nederlands-Peruaanse man, waar ik via via in contact mee ben gekomen. Het is leuk om het leven van lokals van dichtbij mee te maken en ook hier is iedereen heel aaridig. Morgen ga ik naar de eilanden van het Titicacameer en daarna door naar Cusco.