Het Ticicacameer en Machu Picchu

Hee Allemaal,

De avond nadat ik mijn vorige blog had geschreven was er een straatfeest ter eren van een heilige. Panfluiten, trommels en vrolijke dansende mensen zorgde voor een geweldige sfeer. Het leukste was misschien nog wel dat het echt een Peruaans feest was, van de 700 mensen (schat ik) was ik de enige niet Zuid-Amerikaanse. Gelukkig betrokken Zeze en zijn vrienden mij erbij alsof ik een van hen was.
De volgende dag ging ik naar de eilanden in het Titicacameer. De drijvende rieten eilanden waar we als eerste naartoe gingen zijn het bekendste, en ook het meest toeristisch. Wat ik veel leuker vond was het vaste eiland Amantani, met prachtige natuur en een uitzicht over het titicacameer, tot aan de bergen van Bolivia. Samen met een Peruaanse man en vrouw bleven we bij een familie op het eiland slapen. Ze waren super aardig en hadden drie hele schattige kindjes. Ondanks het toerisme had ik het idee dat de mensen nog heel erg zichzelf zijn gebleven, in tegenstelling tot veel andere toeristische plekken. Alles was heel primitief, op het eiland met 5 duizend inwoners waren geen auto´s en nauwelijks internet en elektriciteit, maar toch leek de familie gelukkig. De volgende dag gingen we naar een ander eiland, waar prachtige weefwerken waren, waarbij verschillende kledingstukken verschillende betekenissen hadden, zo kon je bijvoorbeeld zijn of een man getrouwd was, dan droeg hij een geheel rode muts, of single, dan droeg hij een half rode, half witte muts.
Die avond ben ik doorgegaan met de nachtbus naar Cusco, de vroegere hoofdstad van het Incarijk.
Deze stad is erg mooi, maar de rede dat het de meest toeristische stad is van heel Peru, is niet de stad zelf het feit dat Machu Picchu, of de verloren stad van de inca´s hier relatief dicht bij ligt. Overigens is deze ´verloren stad´ momenteel alles behalve verloren, omdat er dagelijks honderden toeristen rond lopen. Eergisteren was ik een van hen,
Maar laat ik even bij het begin beginnen. In het hostel had ik Lotta, een meisje uit Zweden ontmoet, die net als ik naar Machu Picchu wilde. Het kwam goed uit dat we er beide zelfstandig (zonder tour, want die zijn voor Peruaanse begrippen absurd duur) heen wilde gaan. De 6 uur durende busreis erheen was al een avontuur op zich. Deze bestond namelijk uit duizenden bochten en hobbels, een hoop mooie landschappen, een aantal steile afgronden en een paar houten bruggetjes waarvan ik serieus dacht dat ze de bus niet zouden houden. Maar goed zoals jullie merken, ik heb het allemaal overleefd :)
Na de busreis was het nog 3 uur lopen naar Aguas Caliente, het dorpje waar we zouden overnachten. De omgeving was echt prachtig, semi-tropisch regenwoud in de bergen, met heel veel vlinders, ik denk dat we wel meer dan 20 verschillende soorten hebben gezien. Daarnaast waren er ook veel vogels, inclusief papegaaien, heel leuk om te zien!
De volgende dag ging onze wekker al om kwart voor 5 om voor de drukte aan te komen. Na 1,5 uur een steile berg omhoog te zijn gelopen kwamen we aan bij Machu Picchu. Al mijn verwachtingen kwamen meer dan uit. Het zijn niet alleen de ruïnes die heel indrukwekkend zijn, het is zeker ook de omgeving, in de middle of nowhere, bergen bedekt met semi tropisch regenwoud. Dit maakte dat de sfeer iets magisch had, zelfs met de vele andere toeristen om ons heen.
De volgende dag, dat was gister, gingen we weer terug Cusco. Morgen ga ik door naar Abancay, een klein stadje, ook in de Andes. Daarna ga ik door naar Lima, omdat ik daar de 22ste een vlucht heb naar Pucallpa, een stad in de buurt van mijn stageplaats. Nu ik weer in de jungle ben geweest heb ik alleen nog maar meer zin in mijn stage, 20 weken in de jungle, ik kan niet wachten!